21 listopada 1993 roku, Górnik Zabrze w ostatnim spotkaniu rundy, pokonał warszawską Legię, tą wygraną przypieczętował mistrzostwo jesieni. Na kolejny taki wyczyn, kibice „Trójkolorowych” czekali bardzo długo. Górnik po 24 latach ponownie okazał się najlepszą drużyną półmetka rozgrywek, dokładnie mówiąc – półmetka rundy zasadniczej.
Jak wiemy, od czterech sezonów obowiązuje bowiem system ESA37. Polega on na tym, że po zakończeniu rundy zasadniczej, zespoły dzielone są na dwie grupy (mistrzowską i spadkową) grając dodatkowe siedem kolejek. Do tej pory po rundzie zasadniczej dzielono również punkty, od sezonu 2017/18, zasada ta nie obowiązuje. Tak skonstruowane rozgrywki oznaczają, że zespół, który okaże się najlepszy po dwóch rundach, może nie zdobyć mistrzostwa. Przykładem jest tutaj Jagiellonia z poprzednich rozgrywek – najlepsza po półmetku, jak i na końcu sezonu zasadniczego – wyprzedzona przez Legię dopiero w rundzie finałowej
We wspomnianym na wstępie sezonie 1993/94, zabrzanie nie zdołali obronić pozycji z rundy jesiennej. Szansę mieli do ostatniego spotkania. Mecz ten, rozgrywany był na Łazienkowskiej, Górnik potrzebował wygranej, ale ostatecznie zremisował, a to oznaczało mistrzostwo dla Legii. Zabrzan, dla których był to ostatni jak dotąd medal MP, wyprzedził w tabeli jeszcze GKS Katowice.
Tamta obrona mistrza jesieni okazała się nieudana, a w całej historii, Górnik radził sobie z tym niemal połowicznie (o czym dalej). Zabrzanie – mistrzami Polski – zostawali czternaście razy, co ciekawe, najlepsi po pierwszej rundzie byli „tylko” jedenastokrotnie.
Do 1962 roku obowiązywał w polskiej Ekstraklasie system, wiosna – jesień. Tak więc, zespoły broniły wtedy najlepszej drużyny wiosny. Od sezonu 1962/63 gramy już w systemie jesień – wiosna. Po raz pierwszy Górnik okazał się najlepszy w połowie rundy w roku 1961, zdobywają na koniec sezonu trzeci tytuł MP. W kolejnych rozgrywkach liga była podzielona na dwie grupy, najlepszymi zespołami okazały się: Górnik oraz Polonia Bytom. Podobnie było również po rozegraniu spotkań rewanżowych. O tytule decydował wtedy dwumecz pomiędzy obiema drużynami. Lepsi okazali się bytomianie i to oni cieszyli się ostatecznie z mistrzostwa.
Przez następne pięć lat, zespół z Roosevelta nie miał sobie równych na krajowym podwórku. Dwa razy udało mu się obronić miejsce z połowy rozgrywek, trzykrotnie prześcigał inne zespoły – Legię oraz Zagłębie Sosnowiec. Legioniści zrewanżowali się zabrzanom w sezonie 1967/68, kiedy zdetronizowali ich na koniec sezonu, chociaż to Górnik był najlepszy jesienią. Ponowne mistrzostwa, Górnik świętuje w latach 1971/72, odbierając palmę pierwszeństwa w trakcie rozgrywek, ponownie Legii oraz Ruchowi Chorzów. Rok później, mistrz jesieni z Zabrza ustępuje Stali Mielec, która okazuje się „na mecie” najlepsza.
sezon 1957: najlepsza w połowie rundy Gwardia Warszawa (na koniec sezonu 2. miejsce) – Mistrzem Polski Górnik Zabrze.
sezon 1961: Górnik Zabrze – Górnik Zabrze
sezon 1962: (podział na dwie grupy) 1. Górnik Zabrze oraz Polonia Bytom – 1. Górnik Zabrze, 1. Polonia Bytom; mecze finałowe: Górnik – Polonia 1:4, 2:1
sezon 1962/63: Górnik Zabrze – Górnik Zabrze
sezon 1963/64: Legia Warszawa (4) – Górnik Zabrze
sezon 1964/65: Górnik Zabrze – Górnik Zabrze
sezon 1965/66: Górnik Zabrze – Górnik Zabrze
sezon 1966/67: Zagłębie Sosnowiec (2) – Górnik Zabrze
sezon 1967/68: Legia Warszawa (2)- Górnik Zabrze
sezon 1968/69: Górnik Zabrze (2) – Legia Warszawa
sezon 1970/71: Legia Warszawa (2) – Górnik Zabrze
sezon 1971/72: Ruch Chorzów (4) – Górnik Zabrze
sezon 1972/73: Górnik Zabrze (4) – Stal Mielec
Na kolejne mistrzostwo jesieni, piłkarze oraz kibice Górnika musieli czekać 15 lat, do roku 1987. Chociaż już od dwóch sezonów, zabrzanie ponownie rządzili w ekstraklasie. Zdobywając swój 10. i 11.- w latach 1985/86 – tytuł najlepszej drużyny w kraju, wyprzedzali zespoły Legii oraz Widzewa Łódź. Przez następne trzy sezony, królami jesieni byli piłkarze z Roosevelta. W tym ostatnim przypadku, abdykowali jednak na rzecz Ruchu Chorzów. Ostatni raz, kiedy Górnik okazał się najlepszy w połowie rozgrywek, to opisany wcześniej sezon 1993/94. W 2017 roku, po raz dwunasty, Górnik okazał się najlepszy po rozegraniu pierwszej rundy. Oznacza to, że w Zabrzu czekano na takie osiągnięcie, długie 24 lata.
sezon 1984/85: Legia Warszawa (2) – Górnik Zabrze
sezon 1985/86: Widzew Łódź (3) – Górnik Zabrze
sezon 1986/87: Górnik Zabrze – Górnik Zabrze
sezon 1987/88: Górnik Zabrze – Górnik Zabrze
sezon 1988/89: Górnik Zabrze (3) – Ruch Chorzów
sezon 1993/94: Górnik Zabrze (3) – Legia Warszawa
sezon 2017/18: Górnik Zabrze – ?
Górnik Zabrze jak dotąd, jedenaście razy stawał przed zadaniem obrony pozycji nr.1, wywalczonej po pierwszej rundzie. Sześć razy sztuka ta udawała się „Trójkolorowym”, a pięciokrotnie pozwalali wyprzedzić się rywalom na koniec sezonu. Lepiej, zabrzanie czuli się w roli atakującego pozycję lidera, bo aż ośmiokrotnie zdobywali mistrzostwo nie prowadząc w połowie ligowych zmagań. Obecny system rozgrywek składa się z trzech rund, tak więc trudno powiedzieć, abyśmy byli na półmetku rozgrywek. Niemniej jednak jak uczy historia, do zdobycia mistrzostwa potrzebna jest równa gra przez cały sezon.
Górnik Zabrze mistrzostwo Polski: – 14
mistrz jesieni: – 11
skutecznych obron: – 6
nieudanych obron: – 5
na rzecz: Legii Warszawa x2, Polonii Bytom, Stali Mielec, Ruchu Chorzów
Osiem tytułów MP zdobytych, po odebraniu miana najlepszej drużyny jesieni innym zespołom:
Legii Warszawa – x4,
Gwardii Warszawa, Zagłębiu Sosnowiec, Ruchowi Chorzów, Widzewowi Łódź – x1
Źródło: Roosevelta81.pl
Foto: Tempo/Encyklopedia Fuji
