Słowa zawarte w tytule są słowami naszej legendy Ernesta Pohla, który jak się okazuje miał zdolności paranormalne, co do przewidywania przyszłości. Ernest był znakomitym napastnikiem, strzelił dla Górnika 143 bramki. Był niedoścignionym idolem dla wielu piłkarzy w późniejszej historii Górnika. Ale my tutaj nie o tym. Jak mówi tytuł Górnik nie jest wielki, gdy nie grają w nim Ślązacy. Ile w tym prawdy? Okazuje się, że bardzo wiele, żeby nie napisać, że te słowa oddają samo sedno sprawy. Piłkarze wychowani na Śląsku zawsze byli pożądani w kraju i za granicą w latach świetności. Wystarczy wspomnieć, że swego czasu Włodzimierza Lubańskiego chciał Real Madryt. Gdzie to jest dzisiaj do pomyślenia? Prócz Roberta Lewandowskiego, który może mierzyć w taki klub, reszta piłkarzy w tym momencie może co najwyżej dodać siebie do składu Realu w FIFIE.
W 1957 roku Górnik Zabrze zdobywa pierwszy tytuł mistrzowski w kadrze klubu znajduje się 17 graczy ze Śląska na 18 osobową kadrę. Jedynym graczem spoza Śląska jest Józef Machnik urodzony w Wadowicach.
Sezon 1964/65 gdzie Górnik zdobywa swoje 6 mistrzostwo kraju i Puchar Polski na 23 zawodników przypada 21 graczy z pochodzenia Ślązacy.
Sezon 1971/72 ostatni sezon przed dłuższą przerwą, gdzie Górnik zdobywa tytuł mistrzowski. Na 22 zawodników ponownie 18 stanowi „śląska siła”.
Sami zawodnicy Górnika w późniejszych sezonach, gdy klub nie zdobywał już trofeów, powtarzali, że zabrakło trochę ludzi z regionu, tych którzy byliby tak silnie związani z Górnikiem, że daliby się pociąć za ten klub.
Sezon 1984/85 powrót na szczyt i kadra licząca 22 zawodników, a wśród nich 14 Ślązaków.
To świetne przykłady na to, że Ślązacy ciągną grę Górnika w górę i są sukcesy. Spójrzmy na spadki z Ekstraklasy.
Na 26 zawodników w kadrze na sezon 1977/78 13 urodziło się na Śląsku, pamiętajmy jednak, że w tym czasie Górnik miał problem z ucieczkami graczy z klubu podczas wyjazdów zagranicznych i to powodowało spore problemy z kadrą i dobrą grą.
Sezon 2008/09, a więc wizja budowy silnego, wielkiego Górnika przez Allianz, skończona katastrofą i czkawką odbijającą się do dziś. W kadrze 25 zawodników, a wśród nich zaledwie 7 graczy ze Śląska.
Ostatni spadek jaki zanotował Górnik, a więc sezon 2015/16 na 38 zawodników!!! Przypadło zaledwie 11 zawodników urodzonych na Śląsku.
Jaki z tego wniosek? Ernest Pohl znał się na rzeczy i wiedział, ze gdy zabraknie graczy ze Śląska w składzie Górnika, to nie będzie to tak wielki klub, jakim był za jego czasów. Dla nas kibiców Górnik zawsze był, jest i będzie największym Polskim klubem, legendą, najbardziej utytułowanym klubem w historii lecz w ostatnich latach z wygasającym blaskiem. Ten blask wznieciła ponownie kadra Marcina Brosza na drużynę liczącą 30 zawodników, aż 15 zawodników legitymuje się pochodzeniem Śląskim. Z czego na ten moment w pierwszej drużynie gra ich sześciu!
To tylko pokazuje jak głęboko do korzeni wraca Górnik. Pomysł na stworzenie grupy zawodników złożonych głównie z zawodników z regionu był prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Zawodnicy utożsamiają się z klubem, chcą dla niego walczyć. Kibice utożsamiają się z zawodnikami, jako z zawodnikami z ich otoczenia, z ich bloków czy familoków.
Jeśli w takim kierunku jak obecnie ma iść Górnik to ja takiego Górnika Zabrze chcę już na zawsze, a słowa wypowiedziane przez Ernesta Pohla niech będą przestrogą na przyszłość dla człowieka, który będzie chciał zmieniać coś w filozofii ściągania do zespołu Ślązaków!
Najważniejsze pytanie jakie stawiam na końcu tego tekstu to kwestia, czy w dzisiejszym świecie, gdzie dla krótkiej piłkarskiej kariery liczy się tylko pieniądz, dla samego zawodnika i jego managera, jest miejsce na silne przywiązanie do klubu i regionu, z którego się pochodzi? Aby dla zawodnika ważniejsze było to, żeby na stałe zapisać się w historii klubu jako ikona i żywa legenda, czy Górnik z obecnymi graczami z regionu będzie znowu WIELKI?
TEKSTY PUBLIKOWANE W DZIALE “OKIEM ŻABOLA” SĄ PRYWATNYMI OPINIAMI AUTORA
Źródło: Roosevelta81.pl/wikigornik.pl
Foto: wikigornik.pl/encyklopedia Fuji
